Patroni Legionu Maryi
PATRONKA I KRÓLOWA LEGIONU
NAJŚWIĘTSZA MARYJA PANNA POŚREDNICZKA WSZELKICH ŁASK
W modlitwach legionowych po wezwaniu do Najświętszego Serca Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi, następuje wezwanie do św. Józefa, który stoi przy Nich najbliżej Jezusa i Maryi na dworze niebieskim. On był głową Świętej Rodziny i wypełniał wobec Jezusa i Maryi bardzo ważne i niepowtarzalne zadanie. Takie samo zadanie spełnia ten wielki Święty wobec Mistycznego Ciała Chrystusa i Matki tego Ciała. On jest podporą życia i działania Kościoła, a przez to i Legionu Maryi. Jego opieka jest niezawodna, pomocna w wielu życiowych sprawach i pełna ojcowskiej miłości i czułości, ustępując jedynie macierzyństwu Maryi; Legion powinien ją sobie bardzo cenić. Uroczystość św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny jest obchodzona 19 marca, a wspomnienie św. Józefa Rzemieślnika 1 maja (Podręcznik LM, s.161).
Ewangelia zwie św. Jana „uczniem, którego Jezus miłował” i pokazuje go nam jako wzór oddania się Sercu Jezusowemu. Wierny do końca trwał przy tym Sercu aż do chwili, gdy przestało bić i widział jak Je przebito. Później staje przed nami jako wzór czci wobec Niepokalanego Serca Maryi. Był czysty jak anioł i dlatego w zastępstwie Jezusa otoczył synowską miłością Bożą Rodzicielkę, aż do chwili Jej wniebowzięcia.
"Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja».
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie" (J 19,26-27).
Święty Jan stał się przedstawicielem wszystkich nowych dzieci; pierwszym, który otrzymał dziedzictwo; przykładem dla wszystkich, którzy mieli przyjść po nim. To święty, któremu Legion Maryi winien jest głęboką cześć.
Święty Jan miłował Kościół i każdą poszczególną duszę w nim, i poświęcił służbie dla dusz wszystkie swe siły. Jest szczególnym patronem kapłana legionowego w służbie dla społeczności, która chce być żywym obrazem Maryi. Jego święto przypada 27 grudnia (Podręcznik LM, s. 162).
Żaden święty nie ma większego znaczenia dla rozwoju Legionu niż on. Podręcznik jest przeniknięty jego duchem, a modlitwy są częściowo powtórzeniem jego własnych słów. Jest on w rzeczywistości nauczycielem Legionu Maryi, tak że wezwanie jego imienia jest prawie że moralnym obowiązkiem” (Decyzja Legionu Maryi wprowadzająca imię św. Ludwika de Montforta do wezwań modlitewnych).
"Nie tylko założyciel, ale i misjonarz! A nawet więcej niż misjonarz, bowiem dostrzegamy jeszcze jedną stronę jego osobowości: jest nauczycielem i teologiem, który obdarzył nas mariologią o takich horyzontach, jakich nikt przed nim nie dostrzegał. Tak zgłębił podstawy czci Maryi, tak poszerzył nasze rozumienie kim Ona jest, że można go bez wahania nazwać zwiastunem wszystkich objawień maryjnych naszych czasów, od Lourdes do Fatimy, od dogmatu o Niepokalanym Poczęciu do Legionu Maryi. Stał się heroldem nadejścia królestwa Bożego przez Maryję i zapowiada wytęsknione zbawienie, które dziewicza Boża Rodzicielka przyniesie światu przez swe Niepokalane Serce, gdy nadejdzie pełnia czasów" (kard. F. Tedeschini, Mowa na poświęcenie figury św. Ludwika Marii de Montforta w bazylice św. Piotra 8 grudnia 1948 roku).
Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort został zaliczony w poczet świętych 20 czerwca 1947 roku, a jego wspomnienie przypada 28 kwietnia (Podręcznik LM, s.163).
"Chociaż św. Michał jest księciem niebieskich Zastępów, płonie on pragnieniem oddania czci Maryi i pragnie, aby także od innych doznawała czci. W ciągłej gotowości oczekuje na zaszczyt posługi któremuś z Jej dzieci, na każde Jej skinienie" (św. Augustyn).
Święty Michał pozostaje lojalnym obrońcą Kościoła. Legion Maryi służy pod dowództwem św. Michała. Pod jego przewodem ma dążyć wytrwale do odnowienia ludu, z którym Pan zawarł wieczne przymierze miłości. Uczestnicząc w życiu Trójcy poprzez światło chwały, aniołowie są – wedle świadectwa Objawienia – powołani także do tego, aby w momentach określonych planem Bożej Opatrzności uczestniczyć w dziejach zbawienia ludzi.
Uroczystość „wodza zastępów Jahwe” (por. Joz. 5,14) przypada 29 września (Podręcznik LM, s.164).
W niektórych liturgiach św. Gabriel i św. Michał są przywoływani razem jako nasi wodzowie i książęta, przywódcy niebiańskiej armii, naczelnicy aniołów, słudzy chwały niebieskiej, opiekunowie i przewodnicy rodzaju ludzkiego.
Święty Gabriel jest Aniołem Zwiastowania. To właśnie przez niego zostało skierowane pozdrowienie Trójcy Świętej do Maryi. On pierwszy oznajmił tajemnicę Trójcy Świętej człowiekowi, zwiastował Wcielenie Słowa i ukazał prawdę o Niepokalanym Poczęciu. To on wypowiedział pierwsze słowa modlitwy różańcowej.
Gabriel jest czczony jako patron tych, którzy podejmują się ważnych misji, którzy przynoszą ważne wieści od Boga. On sam przyniósł Boskie posłanie do Maryi. Jest rzecznikiem i powiernikiem Boga.
Wspólne święto świętych archaniołów – Michała, Gabriela i Rafała – przypada 29 września. (Podręcznik LM, s.164).
"Regina Angelorum! Królowa aniołów! Jaką radość, jaki przedsmak nieba niesie myśl, że Maryi, naszej Matce, nieustannie towarzyszą w niebie zastępy aniołów!" (papież Jan XXIII). "Maryja jest hetmanką armii Bożej, zaś aniołowie to doborowe oddziały w armii Tej, która sama jest groźna jak zbrojne zastępy" (H. Boudon, Les Anges).
Aniołowie wzywani byli w modlitwach legionowych od początku, a forma wezwań była następująca: „Święty Michale Archaniele, módl się za nami. Nasi święci Aniołowie Stróże, módlcie się za nami.” W tych wezwaniach wyraża się przekonanie, że Legion jest pod opieką aniołów. Z czasem potrzeba uciekania się pod opiekę aniołów stawała się coraz wyraźniejsza i zostali oni jakby współtowarzyszami legionowej walki. 19 sierpnia 1962 roku postanowiono przyjąć następującą formę wezwania: „Zastępy niebieskie, maryjny legionie aniołów, módlcie się za nami.”
Wspomnienie świętych Aniołów Stróżów przypada 2 października. (Podręcznik LM, s.166).
Św. Jan Chrzciciel został oficjalnie przyjęty w poczet patronów Legionu Maryi 8 grudnia 1949 roku. Jest bardzo ściśle związany z legionowym duchem pobożności:
→ Św. Jan jest typem legionisty, gdyż głosząc przyjście Pana, szedł przed nim, by prostować Jemu drogi i równać ścieżki. Był wzorem niewzruszonej stałości i oddania w swoim powołaniu, dla którego był gotów ponieść śmierć, i rzeczywiście ją poniósł.
→ Został przygotowany do swego zadania przez samą Matkę Bożą, czyli tak jak powinni być przygotowani wszyscy legioniści.
→ Wydarzenie Nawiedzenia ukazuje nam po raz pierwszy Maryję w roli Pośredniczki, a św. Jana jako pierwszego człowieka, który korzysta z dobrodziejstw tego pośrednictwa. Możemy więc od początku widzieć w św. Janie szczególnego patrona legionistów i ich wszystkich kontaktów z ludźmi, rozlicznych form nawiedzania domów, a nawet całego dzieła legionowego, które jest przecież usiłowaniem współdziałania z Maryją w posłudze pośrednictwa łask.
→ Odgrywał istotną rolę w posłannictwie Chrystusa. Każdy system, który chce się włączyć w to posłannictwo, musi zawierać wszystkie jego elementy.
Święty Jan Chrzciciel czczony jest w liturgii dwukrotnie. Narodzenie św. Jana Chrzciciela obchodzimy 24 czerwca, zaś jego męczeństwo wspominamy 29 sierpnia (Podręcznik LM, s.168).
"Święty Piotr, jako książę Apostołów, jest stosownym patronem dla organizacji apostolskiej. Był pierwszym papieżem, więc reprezentuje cały szereg czcigodnych papieży z obecnym Ojcem Świętym włącznie. Za każdym razem, kiedy wzywamy św. Piotra, wyrażamy wierność Legionu wobec Rzymu; tego Rzymu, który jest centrum naszej wiary, źródłem autorytetu, dyscypliny i jedności" (Decyzja Legionu włączająca imię św. Piotra do wezwań codziennych modlitw legionistów).
"Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr (czyli Skała), i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będziezwiązane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”(Mt 16,18-19).
Uroczystość świętych Piotra i Pawła przypada 29 czerwca. (Podręcznika LM – str. 170)
Dusza, która ma pozyskać inne dusze, musi być wielka i szeroka jak morze; jeśli ta dusza ma nawrócić świat, musi być większa od tego świata. Taki właśnie był św. Paweł od dnia, w którym nagle poraziło go światło z nieba, a jego promień przeniknął na wskroś jego duszę i rozpalił w niej tęsknotę, by napełnić świat imieniem Chrystusa i wiarą w Niego. Dzieło Pawła stało się jego imieniem – Apostoł Narodów. Niestrudzenie prowadził pracę apostolską, aż do chwili, gdy spod katowskiego miecza jego niezwyciężony duch wzniósł się do Boga. Jego pisma jednak żyją i będą żyły po wszystkie czasy, wypełniając nadal jego apostolską misję.
Jest zwyczajem Kościoła łączyć w modlitwach imię Pawła z imieniem Piotra, co jest w pełni uzasadnione, gdyż obaj wielcy Apostołowie uświęcili Rzym swoją męczeńską śmiercią.
Kościół obchodzi ich uroczystość w tym samym dniu, tj. 29 czerwca. (Podręcznik LM – str. 171)
