Dzieła apostolskie podejmowane przez legionistów są różnorodne.
W ramach nowej ewangelizacji starają się obudzić życie Chrystusa w ochrzczonych, którzy przestali praktykować, zagubili zmysł wiary, odeszli od modlitwy i udziału we Mszy św. Wszystkim starają się ukazać i przekazać swoją wiarę w Chrystusa i zapewnić o Orędownictwie Maryi – Niepokalanej Pośredniczki Łask, która jest Patronką ruchu. Przypominają o potrzebie modlitwy i proszą o nią w intencjach zbawienia dusz, zachęcają do częstego uczestnictwa w sakramentach św. Starają się być zgodnie z zaleceniem Ojca św. „fermentem” w Ludzie Bożym, chrześcijańską inspiracją we współczesnym świecie”.
Legioniści również odwiedzają szpitale i więzienia, niosąc wsparcie duchowe i ułatwiając kontakt z kapłanem. W ramach wspólnoty Kościoła lokalnego podejmują za przyzwoleniem księdza proboszcza posługę wobec wiernych:
1. prowadzą w kościele modlitwy, czuwania, różaniec,
2. odwiedzają chorych przygotowując ich na wizytę księdza z sakramentami, wspierają duchowo cierpiących i potrzebujących pociechy
3. zapraszają na nabożeństwa i rekolekcje w świątyniach,
4. propagują książkę i prasę katolicką,
5. zachęcają do czynnego udziału w życiu parafii.
Legioniści docierają do mieszkańców parafii – zarówno tych „praktykujących”, „wierzących – niepraktykujących”, jak i niewierzących; idą do rodzin zaniedbanych, ludzi opuszczonych, chorych i samotnych. Poprzez rozmowy, bądź w domach (odwiedzanie mieszkańców od drzwi do drzwi), bądź na ulicy (apostolat uliczny) legioniści starają się pozyskiwać swoich rozmówców na uczniów Chrystusa (por. Mt 28, 18-20). Legioniści podejmują pierwsze głoszenie Ewangelii wobec osób niewierzących, ateistów, czy osób, które uległy pseudoreligijności New Age. (misja ad gentes) a wszystkie te prace apostolskie wykonują w ścisłej współpracy i na wyraźne życzenie ks. Proboszcza.
Apostolat uliczny, w którym uczestniczy wiele grup legionowych, to przede wszystkim
Apostolat Cudownego Medalika
Jednym z podstawowych zadań Legionu Maryi jest propagowanie Cudownego Medalika NMP. 27 listopada obchodzone jest w Kościele katolickim święto NMP od Cudownego Medalika. Upamiętnia ono niezwykłe objawienie się Matki Bożej francuskiej zakonnicy, nowicjuszce szarytce Katarzynie Labouré, w Paryżu w 1830 roku.
Matka Boża prosiła, by wybito medalik według wzoru jaki ukazała, i aby medalik ten nosiło jak najwięcej ludzi. „Ktokolwiek będzie go ze sobą ze czcią i ufnością nosił otrzyma mnóstwo łask Bożych” (to słowa Matki Bożej skierowane do Katarzyny Labouré). Dwa lata później prośba Matki Bożej została spełniona. Przez następnych 150 lat wiele niezwykłych wydarzeń potwierdziło prawdziwość objawienia. Głośne były liczne nawrócenia, uzdrowienia tych, którzy przyjęli Medalik i nosili go na szyi. Nazwano więc Medalik „Cudownym”. Noszenie Medalika daje błogosławieństwo w szczególnie trudnym położeniu czy wydarzeniu. Św. Maksymilian Kolbe nazwał Medalik bronią przeciwko szatanowi. Medalik nie jest talizmanem ani amuletem. Łaski obiecane przez Maryję są związane z wiarą i codziennym odmawianiem wezwania widniejącego na Medaliku
O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy
Więcej informacji o Cudownym Medaliku znajdziemy w zakładce Publikacje-Inne
Szczególną formą apostolatu ulicznego jest
Peregrinatio pro Christo, zwane w skrócie PPC
(łac. podróżowanie/pielgrzymowanie dla Chrystusa)
Jest to dwutygodniowy apostolat grupy legionistów poza granicami własnego kraju, organizowany przez wyższe rady LM. Uczestnicy wyjeżdżają na PPC podczas swego urlopu, pokrywają też koszty wyjazdu. Celem PPC jest umocnienie wiary wśród mieszkańców odwiedzanych miejscowości poprzez apostolat uliczny, wizyty „od drzwi do drzwi”, tworzenie nowych grup legionowych, a także pobudzenie wyobraźni legionistów oraz ich zapału do pracy. PPC ma aspekt misyjny, jest podjęciem nakazu Chrystusa: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”
Nazwa Peregrinatio pro Christo wywodzi się z ascetycznych praktyk zakonników celtyckich, skazujących się na dobrowolne wygnanie, by żyć w nieznanym, w bardziej lub mniej wrogim środowisku i tam pracować nad ewangelizowaniem obcych ludów. Oddawali się na służbę Chrystusowi, sami nazywając siebie peregrini pro Christo. W VI i VII wieku rozchodziła się z Irlandii po Wyspach Brytyjskich i kontynencie rzesza misjonarzy, wskrzeszając wiarę chrześcijańską, zanikającą wraz z upadkiem cesarstwa Rzymskiego.
W naszych czasach, od wielu lat Peregrinatio pro Christo organizowane jest przez Legion Maryi w różnych krajach, na wszystkich kontynentach.
Polscy legioniści po raz pierwszy wzięli udział w PPC w 1991 roku, wspólnie z legionistami z Irlandii i Austrii, w Ołomuńcu na Morawach. Polski Legion Maryi od wielu już lat samodzielnie organizuje PPC w czeskiej Ostrawie. W biuletynie Legio Mariae (niemal w każdym numerze) można znaleźć obszerne relacje z apostolatu wraz ze statystyką przeprowadzonych rozmów ewangelizacyjnych.
